Pronkjewailpad dag 6

Dag 6 8 september 2018.

Van Schildwolde naar Delfzijl.

Dit is mijn blog over het 250 kilometer lange Pronkjewailpad in Groningen. De noordroute.

De eendaagse wandeling van Kolham naar Groningen vorige week is me goed bevallen. Nu loop ik in 2 dagen van Kolham naar Delfzijl. Gisteren ben ik gekomen tot Schildwolde.

Mijn gastvrouw had me al gewaarschuwd: de buren hebben een haan. Ik wordt door hem om half 8 gewekt, nette tijd! Na een heerlijk ontbijt schijnt de zon en neem ik afscheid.
Ik pak een andere weg om weer op mijn route te komen: via de Hoofdweg naar de Heerenhuisweg. Aan de Hoofdweg staan prachtige huizen, o.a. het geboortehuis van A.H. Goeman Borgesius, minister van buitenlandse zaken rond 1900. Nu is er een quiltwinkel in gevestigd met de naam: de Frottende Freule.

Een zeer oude traditie in Schildwolde en Hellum is: het onafgebroken, luiden van de kerkklok op oudejaarsavond van 20.00 uur tot nieuwjaarsdag 8.00 uur, door de bevolking. Na het luiden krijgt men een drankje aangeboden: het zogenaamde klòksmeer. Om het 'smeren' van de klok te bekostigen wordt er op oudejaarsdag in het dorp gecollecteerd door ongetrouwde vrijgezelle mannen.

Aan het eind van de lange weg, waarlangs boeren vandaag hun aardappelen oogsten, kom ik bij het Schildmeer. Veel wandelaars van de Fiveltocht komen me tegemoet en zeggen dat ik verkeerd loop of vragen me of ik mijn fietssleutels vergeten ben. Een oudere man waar ik een praatje mee maak vindt mijn spiegelende zonnebril glazen zo interessant dat hij zichzelf wil fotograferen in mijn bril. We zijn het erover eens dat de foto geen succes is en hij belooft deze te deleten. I hope so!

Rond 10 uur ben ik bij recreatiecentrum de Otter, de eigenaar doet net open en biedt me een koffie aan. We praten wat over de opstartproblemen met de app, er zijn meer mensen die er moeite mee hebben. Inmiddels weet ik dat internet aan laten staan de oplossing is, maar voor de Pronkjewail-doelgroep is de app misschien niet de meest handige keus geweest. Of er had een papieren versie naast gemoeten, of routeaanwijzing met pijltjes. Voor de ondernemer blijkt de 4 dagen verplicht open zijn voor de wandelaars ook wat veel, een tip is om de stempel buiten te leggen (en binnen als het bedrijf open is). Zo wordt het ook mogelijk dat wandelaars op alle dagen van de week de route lopen, waardoor mensen van verder weg een week een huisje kunnen huren voor dit wandelevenement. De tijden tussen 10.00 en 17.00 uur is ook niet voor iedere wandelaar haalbaar, zeker niet op afstanden van boven de 20 kilometer.
De eigenaar maakt een foto van me bij het bord aan het water en ik ga door naar de golfbaan voor het volgende stempeltje. Ze zijn daar nog aan het opstarten, dus ik ga snel verder.

Een lang saai stuk over een fietspad langs de doorgaande weg volgt.

Ik kom aan in Appingedam. Bij paviljoen Overdiep las ik een pauze in voor een lekkere soep en ik mag naast stempelen ook een flesje vullen met Damster kruidenbitter. Heerlijk voor vanavond. De tafels op het terras zijn nat, het heeft daar vanmorgen flink geregend.


Na mijn pauze merk ik dat het open monumentendag is. Dat is een bof. Ik loop rond in de imposante Nicolaikerk, die vandaag klaargemaakt wordt voor de bijzondere intrededienst van morgen. Mooi bloemwerk staat al te pronken. De preekstoel wordt gedragen door een pelikaan.

In de middeleeuwen was Appingedam hoofdplaats van het Friese gewest Fivelingo en werd er handel gedreven met Noord-Duitsland en het Oostzee-gebied, Scandinavië en Westfalen. Appingedam was een belangrijk regionaal marktcentrum en haven. De rijkdom die in deze periode werd opgebouwd is nog terug te zien in de architectuur.

Ik steek de weg over naar het museum, waar ik getrakteerd wordt op koffie en een speldje met het wapen van Appingedam: de pelikaan die zijn 3 jongen voedt met zijn bloed, Ik maak een rondje door dit leuke museum, waar al het zilverwerk nog door vrijwilligers met de hand wordt gepoetst.

Daarna wandel ik nog wat rond in dit prachtige stadje en kijk ik of ik mijn wandelmaatje van de eerste dagen kan ontdekken. Zij heeft het plan opgevat om deze dag de route van Groningen naar Delfzijl met haar zus op de fiets te doen. Helaas van hen geen enkel spoor. Later blijken we wel op dezelfde tijd hier te zijn geweest.
Opvallend vind ik de vriendelijkheid van de mensen. Het lijkt wel of iedereen mij vanzelf groet, zelfs 2 pubers proberen me aan het schrikken te maken en voorbijganger die me al eerder zag lopen, toetert en zwaait. De vrijwillige koster herkent me ook als hij naar huis fietst.

Ik heb nog één derde van de wandeling voor de boeg, dus ik laat Appingedam achter me. Het is een stadje om nog eens terug te komen voor een hele dag. Er volgt een mooi stuk langs de hangende keukens en een lange wandeling steeds langs het Damsterdiep.

Via Farmsum, waar ik nog 2 stempels haal:de kerk staat volop in de steigers, maar de stempel valt  goed te bemachtigen, kom ik aan in Delfzijl.

Bij de Rabobank ben ik teleurgesteld. Natuurlijk is die niet op zaterdag open, maar het zou mooi zijn als toch een stempel gezet zou kunnen worden! Ik volg de route naar het station. Behalve een mooi beeld van ‘de bootwarker’ bij de waterpoort, blijft de sfeer hangen van een kaal en verveloos stadje. Delfzijl mag wel eens iets aan z’n looks gaan doen! De bootwarker heeft er vast zo z'n gedachten over. Ik begrijp opeens de Farmsummers beter, die geen Delfzielers genoemd willen worden.

Als ik mijn route in Delfzijl ga vervolgen zal ik nog een stempel halen bij de Rabobank.

Bij het station word ik opgepikt door mijn zoon, die me weer naar de Kolham, bij de auto brengt. Het Ov is nogal omslachtig op de zaterdag. Fijn dat hij me ophaalt.