Dag 12 13 oktober 2018.
Van Niekerk naar Winsum
Dit is mijn blog over het 250 kilometer lange Pronkjewailpad in Groningen. De noordroute.
Vandaag loop ik het laatste stuk.
Ik heb vannacht geslapen in Niekerk en na een lekker ontbijt verlaat ik mijn gastadres pas tegen half tien. We raakten nog even aan de praat….
Langs het kerkpad kom ik weer op de route. Door de landerijen ga ik op weg naar Leens. Het is al zo warm dat m'n jas meteen uit kan.
Ik kom langs een Wierdekerkhof, het is er zo stil !
En op het bruggetje maak ik een 360 graden filmpje. Zo zag Ede Staal zijn Hogeland!
De stempelposten die ik zoek, zijn niet in Leens te vinden, pas na het dorp komen ze in beeld.
Bij Doezoo, een dierentuintje waar een groep kinderen staat te trappelen. De dierverzorger neemt ze op ontdekkingstocht mee langs alle dieren. Ze hebben kriebelbeestjes, en nog veel meer zoals reptielen, neusberen, uilen en eekhoorns en tot slot maken de kinderen hoogstpersoonlijk kennis met een slang die in DoeZoo woont!
Al snel daarna kom ik op een mooi bospad terecht, dit blijkt te horen bij Borg Verhildersum, een groot landgoed waar een museum gevestigd is, zowel in de oude als in de nieuwe schuur.
De oude schuur van de museumboerderij is geheel ingericht als een Groninger boerderij in de zomer van 1870. De inrichting vertelt het verhaal over wonen en werken op de boerderij in de tijd vóór de grote landbouwmechanisatie. Een arbeidershuisje is ook op het terrein aanwezig.
Het voorhuis Welgelegen is bewoond en niet open voor publiek.
De Borg ( Een borg is de Groningse variant van een burcht, oftewel een versterkt kasteel) staat als een schitterende diamant middenin het landgoed. Door de eeuwen heen hebben er verschillende families gewoond en heeft de Borg zowel innerlijk als uiterlijk meerdere veranderingen ondergaan. In 1953 zijn de laatste bewoners vertrokken en nu bieden de ingerichte kamers een bijzondere kijk in het leven op een landgoed in de 19e eeuw. De hele zomer is er een programma van exposities, speurtochten en markten.
Er woont een bijzondere populatie vleermuizen op dit terrein, waar kort-geleden een film over is uitgebracht.
Ik neem een lekkere koffie en rust even op het terras. Er zitten 3 andere Pronkjewaillopers, die ik al eerder trof. Zij gaan vandaag in de richting van Zoutkamp.
Via het Ede Staalpad, een weidegang met gedichten, kom ik bij Wehe den Hoorn.
Een bord aan het begin van het dorp vermeldt dat dit een sportdorp is.
Een paar mannen vragen of ik de weg wel weet. Zij staan aan de bosrand, met een aanhanger vol ‘spooktocht’- bordjes, voor vanavond. Zij zijn de tocht voor 100 man aan het uitzetten. Het verenigingsleven is hier nog volop aanwezig. Ik vertel ze over de Pronkjewailroute en deel een stuk kaas met ze. Dan gaan ze weer verder en ik ook.
Buiten het dorp komen 2 fietsers me tegemoet. Het blijkt mijn wandelmaatje van de eerste dagen te zijn, met haar dochter. Vanwege een vervelende blessure fietst ze nu stukken van het pad. Een leuke spontane ontmoeting, waarbij ik hoor dat ik op tijd in Winsum moet zijn, voor alle lekkere pronkjewailtjes die daar te verkrijgen zijn. Ik ben echter niet van plan me op deze mooie dag te haasten. Ik haal mijn stempels van Wehe den Hoorn op een plek waar ik ze niet meer had verwacht, ik dacht al buiten het dorp te zijn…..maar opeens is daar nog een café en Bed and Breakfast.
Ik loop door naar Eenrum, een dorp met een beschermd dorpsgezicht. Eerst maar de stempel halen bij Abrahams Mosterdmakerij. Hier krijg ik 2 stempels en een zakje mosterd en epsomzout. Als ik dit vanavond op mijn pijnlijke spieren wil smeren, loop ik morgen zonder spierpijn rond wordt me verteld, net als tante Sidonia uit Kuifje. Ik slik het verhaal voor zoete koek en bestel een kom mosterdsoep met dreuge worst. Heerlijk.
En ik maak een rondje door het mosterdmuseum, dat grotendeels gebruikt wordt als werkplaats nu er zoveel vraag is naar handgemaakte mosterd.
Ik steek de straat over en kom bij de kaarsenmakerij. Ook daar een stempel. De volgende stempel kan ik meteen halen bij café Bulthuis, nou ja, stempels, ik krijg er 3, want dit restaurant heeft z'n eigen geschiedenis in stempels te vertellen: 100 jaar geleden hadden we deze stempel enz…..
Galerie het Raadhuis heb ik niet gezien, maar via een mooi pad kom ik bij de Kleine Plantage. Een prachtige vaste plantenkwekerij, die vandaag zijn laatste verkoopdag houdt, het is druk. Helaas kan ik geen planten meenemen, dus ik maak een foto van de blauwe border en loop over het terrein naar de straat erachter.
Een klein stukje terug vind ik Brood & Kado, de bakker en haal daar de laatste stempel van Eenrum.
Een stuk door het bos volgt, een vrouw verzorgt daar haar paard en opeens sta ik voor de Notoaristoen, een arboretum ( bomentuin) met 400 uitheemse bomen en 600 soorten rododendrons. Vast heel bijzonder. Dat ga ik een andere keer bekijken, want het is al rond 2 uur en ik heb nog een flink stuk te lopen en het is dit weekend wel erg warm.
Mijn volgende stop is bij de molen in Mensingeweer. Het stempel ligt in een kastje bij de koren- en pelmolen. Ik zet het stempel op de kaart, rust even uit en eet een boterham.
‘k Zie dat de molen af en toe open is als theeschenkerij met appeltaart. Helaas vandaag niet. Dan bedenk ik me dat deze stempel een ‘dorpsstempel’ moet zijn en die hoort dus op de voorkant van de kaart! Net op tijd ontdekt. Ik hoop niet dat het als ‘valsspelen’ wordt gezien door de jury, maar ik heb nu dus wel 2x gestempeld, ééntje voor- en één achterop de kaart. Ik maak een praatje met de vrouw die tegenover de molen haar tuin aan het wieden is. Ze vraagt me naar de route. Het is niet zo ver meer naar Winsum, zegt ze. Ik vertel haar dat ik nog een ommetje ga maken langs Schouwerzijl.
Dit ommetje blijkt een lange rechte weg met aan het eind een kruispunt. Heel ongezellig vind ik dat het stempeltje te vinden is in een vogelhuisje. Zelfs geen bankje staat erbij. Gauw maar verder, op deze manier valt er weinig over Schouwerzijl te vertellen.
Een prachtig stuk door een natuurgebied volgt: Het Reitdiepgebied behoort tot de oudste cultuurlandschappen van Europa. De sterk meanderende rivier de Hunze (nu Reitdiep) verbond Groningen met de zee. In het huidig landschap zijn op veel plaatsen de oude rivierbeddingen nog goed zichtbaar, bijvoorbeeld rond het Oude Diepje bij Winsum. De eerste verkavelingen zijn nog zeer goed zichtbaar en niet veel veranderd. De meeste lijnen zijn zo'n 1000 jaar oud en daarmee is die tijd heel tastbaar aanwezig. Veel fietsers en skeelers passeren me.
Het is best nog een aantal kilometers, en met deze temperaturen voelt het als een training in traagheid. Prima, om na 250 kilometer wandelen, uit te komen bij je eigen tempo.
Net voor 5 uur klop ik verhit en bezweet aan bij Kleikracht, een biologische boer in het buurtschap Schilligeham. Hier krijg ik het stempeltje van Winsum en is de voorkant van mijn kaart vol. Yehhhh, doel behaald! Even m'n waterflesje vullen.....
Dan is het nog 1.5 km naar hotel Marenland. Dit stempel mag achterop de kaart. De hostess vraagt waar hij moet stempelen. Dat mag hij zelf bedenken, wees maar creatief! Daarop vertelt hij dat de meeste wandelaars netjes in de rij stempelen en hij zelfs een keer een boze mevrouw gehad heeft, omdat hij de stempel omgekeerd zette!
Gelukkig blijven de Groningers steeds vriendelijk. Marenland blijkt een fris bedsteehotel, waar fluisterboten en kano’s te huur zijn gedurende de zomerperiode. Het hele terras zit op deze zaterdagmiddag in oktober vol. Als ik weer eens uit wil……dit is een.mooi plekje om te onthouden.
In Winsum had ik nog een paar stempels kunnen halen als ik voor 5 uur in het dorp was. Helaas zijn de winkels nu al dicht.
Niet erg want ik heb al een lange tocht gemaakt en voldoende stempels verzameld om in te sturen. Als ik ze allemaal had willen halen, had ik deze 2- daagse beter over 3 dagen kunnen verdelen.
Dus zoek ik de auto op en ga naar huis. Het is nog 5 kwartier rijden tegen een lage zon in. Ik heb al mijn concentratie daarbij nodig.
Morgen de kaart afmaken met digitale stempels en opsturen naar de organisatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten