dinsdag 11 september 2018

PronkjeWailPad dag 4

Dag 4  1 september 2018.

Van Kolham naar Groningen.

Dit is mijn blog over het 250 kilometer lange Pronkjewail Pad in Groningen. De noordroute.

Na 3 dagen lopen van Groningen naar Warffum en als gevolg daarvan een flinke blaar onder mijn voet, besluit ik het over een andere boeg te gooien. Ik vertroetel de blaar met naalden en week in
soda water. Na verbandjes en een paar dagen hinkelen ben ik weer klaar voor het vervolg. Ik besluit om een dagwandeling te doen aan het einde van de route.

Om half 8 vertrek ik met de auto richting Hoogezand. De landerijen naast de Hunebed Highway liggen stil en sprookjesachtig in de mist te wachten op de nieuwe dag.
Ik parkeer bij mijn zoon en schoondochter, krijg koffie en daarna zet m’n zoon me af bij mijn  startplek in Kolham. Daar haal ik meteen de 1e stempel bij Ecomotion, een buitensportbedrijf in middeleeuwse stijl. De slag om Kolham wordt daar met groepen nagespeeld. De eigenaars zijn ook  Pronjewailpadloper. Ze vertelden me dat steeds meer lopers op andere dagen langskomen om de stempel te halen. De tijd begint te dringen en de stempels liggen nu bijna overal buiten in onbemande posten.


Op 29 mei 1959 werd in Kolham het eerste aardgas ontdekt. Bij boer K.P. Boon werd de eerste boring op zijn bouwland verricht en de vermaarde Slochter gasbel aangetroffen. Het gas zat 2659 meter diep. Pas jaren later bleek hoe groot de aangeboorde bel was: minstens 2.700 miljard m3. Op 22 juli '59 werd het eerste gas gewonnen. Hierdoor werd  Nederland gasland en welvarend.
En lang recht stuk met huizen en tuinen langs de Hoofdweg naar Scharmer. Daar haal ik een stempel bij ’t Hof van Scharmer, een partyboerderij. De eigenaren zijn nog bezig met het opruimen van het feest van gisteravond. Op het grasveld is een groep bezig met hun eigen uitdagingen zoals een zeepbaan en hooivork werpen.
Uit dagblad van het Noorden 27-6-2018: Bij Scharmer is woensdagmiddag een aardbeving geweest. De beving had een kracht van 1.6 op de schaal van Richter. Dat bevestigt het KNMI.


Een mooi wat ruiger stuk langs de Harkstederplas volgt. Ik voel steentjes in mijn schoen, en wijs geworden van de vorige blaar, stop ik, om die te verwijderen.
Al snel ben ik bij de Grunoplas waar een groot outdoorcentrum is. Ik neem een cappuccino op het terras en geniet van de zon, de waterskiérs en de zwemmende kinderen.
Als ik weer bij de weg ben, spreekt een Engelse jongeman bij de bushalte me aan. Hij wil graag weten hoe laat de bus naar Groningen gaat. Ik help hem en hij vertelt dat hij zich ziek voelt. Hij heeft hier gisteravond een leuk feestje gehad en erg veel drankjes. Daarna is hij buiten zijn tent gaan liggen slapen. Vannacht was het de koudste nacht sinds 3 maanden, 4 graden , brrr. En hij vraagt of ik denk dat de buschauffeur 50 euro kan wisselen……gelukkig komt de bus over 4 minuten.

Ik ga door naar Meerstad. Een nieuwe woonwijk aan de rand van Groningen. Oorspronkelijk zijn hier 9100 woningen gepland, maar er wordt pas gebouwd als er behoefte is. Een stuk landbouwgrond tussen Groningen, Harkstede en Engelbert is hiervoor onder water gezet.


Ik loop langs het maisdoolhof naar de kiosk. Hier krijg bij een stempel een bidon vol water.
Het Woldmeer, als kloppend hart van Meerstad, is een heerlijk meer om aan te wonen, maar ook om in te zwemmen en te varen. Het is gevuld met hemelwater en niet met ‘buitenwater’, dat rijker is aan bacteriën en voedingsstoffen, zoals bijvoorbeeld in het Slochterdiep. De bewoners en ondernemers vinden het belangrijk om de waterkwaliteit goed te bewaken. En dat doen ze! Uit onderzoek bleek dat ondanks de hitte van deze zomer in het Woldmeer geen blauwalg te vinden was. Bewoners worden op allerlei manieren betrokken bij het fris houden van het water.



Dwars door de mooie nieuwbouwwijk, met op deze dag gezinnen voor op de steiger bij het water, ga ik door naar Harkstede.
Langs de Hoofdweg wordt ik nageroepen: hé Pronkjewailer…ha, met rugzak ben je blijkbaar zo herkenbaar!

De Ruischerbrug over het Damsterdiep gaat net open. Niemand vind het met dit weer erg om te wachten.

Rechtdoor naar Noorddijk. Daar ligt achterom bij de RomanoGotische Stefanuskerk een mooi en stil rustpunt: Noaberstee. Even lekker zelf thee zetten, een stempeltje, een snoepje, toiletbezoek op ‘een ouderwetse pot’ en genieten van het uitzicht.

De wijk Lewenborg biedt me veel smalle mooie ruige paadjes en stapelmuurtjes. In de jaren '70 werd aan de Oostkant van de stad Groningen de wijk Lewenborg gebouwd naar het idee van tuinarchitect Louis Le Roy. Hij kreeg de vrije hand bij de inrichting van het groen in flinke delen van de wijk. De filosofie van Le Roy is om in de openbare ruimte in te grijpen en vervolgens de natuur zijn gang te laten gaan.Het is een wijk zoals je ieder kind gunt. Hutten bouwen en stenen stapelen en met een dik touw slingeren over de vijver.




Ik zie een bord: centrum nog 4.6 kilometer. Het laatste stuk van vandaag gaat langs het wijkpark waar de koeien in het water staan.

Via sportcentrum Kardinge naar de Oostersluis. Een stukje Groningen dat ik nog niet kende. Vlak voor het UMCG langs, loop ik door naar de Martinikerk. Daar is het druk, er is een orgelconcert.

De laatste stempel van deze route haal ik bij de Kosterij, waar het terras bomvol zit op deze zaterdagmiddag. Grappig is dat iedereen denkt dat dit mijn laatste etappe is, de meeste pronkjewailers lopen een rondje vanaf Groningen naar Groningen. Ik doe het op mijn 'eigen' wijze.




Toch ga ik nog even verder naar hotel Corps de Garde voor een stempel van dag 1. Toen waren we nog te zeer bezig met het ontdekken van de app, dat we deze stempelpost over het hoofd gezien hebben. Corp de Garde was ooit een open galerij waar de stadswachten droog maar wel op de tochtg bivakkeerden. De officieren hadden hun onderkomen op de verwarmde bovenverdiepingen. Het naast gelegen Patriciershuis dat ook onderdeel uitmaakt van Hotel Corps de Garde is nog veel ouder. Het is ooit tegen de stadsmuur aangebouwd met de ingang aan de Muurstraat. In het Souterrain zie je nog een deel van de stadsmuur en de Boteringepoort. Ik krijg niet alleen een stempel, maar ook een glaasje vers appelsap. Dat is fijn, na zoveel uur wandelen.

Ik wandel terug naar het station, waar ik de bus neem naar Kropswolde om mijn auto weer op te halen. Voldaan na 26.5 km lopen.

4 opmerkingen:

Unknown zei

Heerlijk romantisch wandelen naast de Hunebed Highway haha.. Je mooie beeldende verhalen en fotoos kunnen zo in een uitgebreide folder over prinkjewailen, heel prettig om te lezen, je wandelt een stukje mee door jouw woorden :)

Reisbeeld zei

Dankjewel Henny, Groningen is zo mooi, gelukkig mag ik nog een stukje....

Unknown zei

Hallo Elly. Héél interessant jouw blog. Met geschiedenis en eigen waarnemingen.Wacht met spanning op de laatste etappes. Groet Harry

Reisbeeld zei

Dankjewel Harry,
Morgen komt dag 5, ik kom steeds dichterbij.